«Η μεγαλύτερη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που κι εγώ δεν έχω κατορθώσει να απαντήσω μετά από τριάντα χρόνια έρευνας, είναι: τι θέλει μια γυναίκα;»
Αυτό είπε ο κοκάκιας ο Φρόυντ και στη συνέχεια πέθανε –χωρίς να βρει απαντήσεις. Εκείνος, όμως, ζούσε στις αρχές τους 20ου αιώνα και τότε δεν υπήρχε πολλή επιστήμη γύρω από τις σχέσεις. Σήμερα υπάρχει.
Πριν μιλήσουμε για την επιστήμη των σχέσεων, ας δούμε ένα θεωρητικό παράδειγμα.
Σκέψου έναν δράκο. Ο δράκος αυτός, δεν είναι κάνα δρακάκι σαν τον Spyro, αλλά είναι τεράστιος και ισχυρότατος, σαν τον Σμογκ από το Χόμπιτ. Μπορεί να επιβιώσει για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια, όντας το κυρίαρχο πλάσμα στην τροφική αλυσίδα του τοπικού οικοσυστήματος.
Τρώει ό,τι γουστάρει. Χέζει όπου γουστάρει. Γενικά κάνει ό,τι γουστάρει. Και δεν νιώθει ίχνος απειλής από τίποτα κι από κανέναν.
Αυτός ο δράκος περνάει πολύ καλά μόνος στη σπηλιά του –γουστάρει να τον παίζει όλη μέρα κι όλη νύχτα– οπότε δεν βγαίνει ποτέ βόλτα για να γνωρίσει την δράκαινα –την κυρία Σμογκ.
Άρα, ο κύριος Σμογκ δεν θα αναπαραχθεί ποτέ. Αργά ή γρήγορα, θα πεθάνει. Είτε από γηρατειά, είτε από μια ειδική βαλλίστρα για δράκους, είτε από την αιώνια μαλακία που τραβούσε στο σπήλαιο.
Όταν ψοφήσει –παρά τα χίλια χρόνια κυριαρχίας του– ο δράκος αυτός θεωρείται Δαρβινική αποτυχία. Ένα εξελικτικό αδιέξοδο, στο οποίο τα γαμάτα γονίδια του δράκου που του επέτρεψαν να τα γαμάει όλα εξαφανίστηκαν… για πάντα.
Αν ο δράκος Σμογκ είχε δώσει λίγη παραπάνω προσοχή στο να παίξει το παιχνίδι του ζευγαρώματος αντί για το παιχνίδι του γαμάω τα χωριά των ανθρώπων και τα βασίλεια των νάνων, τότε ίσως να είχε αφήσει κάνα δυο μωράκια –Σμογκάκια– που θα συνέχιζαν την κυριαρχία του στη Μέση Γη.
Κοίτα… δεν είσαι ο Σμογκ και σίγουρα δεν είσαι απόγονος αρχαίων, πανίσχυρων δράκων.
Είσαι, όμως, απόγονος άλλων ζώων. Προέρχεσαι από κάτι μικρούς κι ωραίους μάγκες που ανέπτυξαν περίεργα φετίχ για μεγάλους εγκεφάλους και αστείες ιστορίες. Για την ακρίβεια, το γενεαλογικό σου δέντρο πάει πίσω εκατομμύρια χρόνια σεξουαλικής επιτυχίας.
(Σκέψου το αυτό την επόμενη φορά που θα νιώθεις απογοητευμένος. Σκέψου ότι είσαι απόγονος αντρών που έκαναν σεξ για εκατομμύρια χρόνια.)
Είμαστε αρσενικά πρωτεύοντα θηλαστικά. Και εννοείται ότι θέλουμε να επιβιώσουμε. Αλλά, δεν θέλουμε μόνο αυτό. Θέλουμε να ρίξουμε και κάνα δυο, ρε αδερφέ. Καλή η επιβίωση, δεν λέμε, αλλά σαν την αναπαραγωγή δεν έχει.
Και η αναπαραγωγή είναι δύσκολο σπορ –δεν είναι για όλους.
Για να αρχίσεις να βιδώνεις, πρέπει πρώτα να περάσεις τις προκλήσεις της γυναικείας επιλογής: δηλαδή το ότι τα θηλυκά προτεύοντα δεν ανοίγουν τα πόδια σε κάθε αρσενικό που τυχαίνει να αναπνέει τον ίδιο αέρα, στον ίδιο πλανήτη.
Πλανήτης Γη. Ένας πλανήτης, εκατομμύρια είδη. Μια ατέλειωτη ποικιλία… ή και όχι; Με βάση την επιστήμη, τα καυλωμένα αρσενικά κάθε είδους έχουν βρει τέσσερις αξιόπιστους τρόπους να περάσουν το φράγμα της γυναικείας επιλογής – μπας και τον βρέξουν.
Οι τρόποι είναι οι εξής:
- 1) Μέσω δύναμη
- 2) Μέσω απάτης
- 3) Μέσω δωροδοκίας
- 4) Μέσω ειλικρινούς προσπάθειας ζευγαρώματος
Και για να μην παρεξηγηθούμε, να τονίσω ότι εμείς μιλάμε αποκλειστικά για τον 4ο τρόπο. Κυρίως επειδή σε μια σύγχρονη κοινωνία με ηθικούς κώδικες, αν θες σεξ και σχέσεις με γυναίκες, η ειλικρινής προσπάθεια ζευγαρώματος είναι μονόδρομος.
Οπότε καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα.
Πρέπει να γίνεις ωραίος. Να γίνεις ελκυστικός. Να γίνεις ένα αρσενικό που αρέσει και προσελκύει τα θηλυκά.
«Ωραίος και ελκυστικός με βάση τι;» σε ακούω να ρωτάς. Και σου απαντάω: «Με βάση τα κριτήρια της γυναικείας επιλογής».
Οι γυναίκες είναι κι αυτές πλάσματα της εξέλιξης και έχουν μια εξελικτική ιστορία. Αυτή η ιστορία έχει πλάσει τα γούστα τους, όπως ακριβώς πλάθει και η γιαγιά σου κουλουράκια με κανέλα. Το χάος δεν σταματάει εκεί όμως.
Τα γούστα των γυναικών επηρεάζονται και από την κουλτούρα τους –π.χ. σε μια φυλή, όποιος έχει τη μεγαλύτερη μπυροκοιλιά, είναι ο γκόμενος της φυλής και γαμάει. Ούτε εδώ σταματάει το αστείο όμως.
Τα γούστα των γυναικών επηρεάζονται και από τις προσωπικές προτιμήσεις της κάθε γυναίκας. Το Μαράκι μπορεί να γουστάρει μπλε μάτια, ενώ το Ελενάκι σκατουλί. Ναι, έχει κι άλλο το αστείο αυτό.
Ο τελευταίος παράγοντας που τα επηρεάζει είναι το πλαίσιο –το context– στο οποίο βρίσκονται. Άλλες καύλες έχει μια κοπελίτσα στην καφετέρια της σχολής στις 10 το πρωί, κι άλλες στο αφτεράδικο στις 5 το πρωί.
Κοίτα, μπορει να σε χαλάνε όλα αυτά. Αλλά τι να κάνουμε; Έτσι είναι τα πράγματα.
Δεν έχει νόημα να φαντάζεσαι μια πορνοτοπία όπου υπάρχουν μόνο ωραίες γυναίκες που πέφτουν στα πόδια σου και σε γουστάρουν ό,τι κι αν κάνεις. Στην πραγματική ζωή, τα πράγματα είναι αλλιώς.
Δεν μπορείς να αλλάξεις τις αρχέγονες, ενστικτώδεις, σεξουαλικές προτιμήσεις των γυναικών, όσο και να προσπαθείς.
Δεν τα κατάφερε κανείς. Ούτε καν ο Θεός ο ίδιος. Οπότε να θυμάσαι ότι οι γυναίκες είτε σε βρίσκουν ελκυστικό είτε όχι.
Άρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αξιοποιήσεις αυτή τη γνώση και να μεταμορφώσεις τον εαυτό σου σε έναν άντρα που τους ανάβει τα λαμπάκια της σεξουαλικής έλξης.
Και κάτι ακόμα.
Σκέψου το παιχνίδι του ζευγαρώματος ως ένα κανονικό παιχνίδι. Στον κλάδο των μαθηματικών που λέγεται θεωρία παιγνίων που μελετάει όλα τα είδη παιχνιδιών –από σκάκι μέχρι γεωπολιτική– ένα παιχνίδι απαρτίζεται από παίχτες, κέρδη και κανόνες.
Για να πετύχεις σε οποιοδήποτε παιχνίδι, πρέπει να καταλάβεις και τα 3 αυτά στοιχεία ενός παιχνιδιού. Αν παίζεις χωρίς να τα κατανοείς, τότε θα είσαι σαν τον τύπο που πάει στο καζίνο, τον πίνει και χάνει όλα τα λεφτά του.
Το θέμα είναι το εξής: στο παιχνίδι του ζευγαρώματος, το καζίνο δεν ανήκει στις γυναίκες. Δεν κερδίζουν εκείνες όταν εσύ χάνεις. Για την ακρίβεια, θέλουν να πετύχεις επειδή το ζευγάρωμα πρέπει να είναι win-win κατάσταση και για τα δύο φύλα.
Ξέρεις σε ποιους ανήκει το καζίνο;
Στους μαρκετίστες και στους επιτήδειους coach. Όσο περισσότερο αποτυγχάνει ένας άντρας με τις γυναίκες, τόσο πιο εύκολα αυτά τα λαμόγια μπορούν να τον χειραγωγήσουν με σκοπό να του πάρουν τα λεφτά. Να τον κάνουν να αγοράσει ό,τι μαλακία υπάρχει: από Bootcamps πεσιματικής ενός ΣΚ, μέχρι ακριβά ρούχα και ρολόγια.
Οπότε, που καταλήγουμε;
Πρέπει να καταλάβεις τους παίχτες του παιχνιδιού (γυναίκες και άντρες δηλαδή), τα οφέλη που επιδιώκουν (τις προτιμήσεις τους δηλαδή) και τους κανόνες (πως δουλεύει το ζευγάρωμα, η σηματοδότηση και το παζάρι ζευγαρώματος δηλαδή).
Θα τα πούμε όλα στα επόμενα newsletters –μην μου αγχώ.
Επιστημονικές πηγές:
- Buss, D. M., & Shackelford, T. K. (1997). From vigilance to violence: Mate retention tactics in married couples. Journal of Personality and Social Psychology, 72(2), 346.
- Thornhill, R., & Palmer, C. T. (2000). A natural history of rape: Biological bases of sexual coercion. MIT press.
- Alcock, J. (1994). Postinsemination associations between males and females in insects: the mate-guarding hypothesis. Annual Review of Entomology, 39(1), 1-21.
- Trivers, R. L. (1972). Parental investment and sexual selection. In B. Campbell (Ed.), Sexual selection and the descent of man, 1871-1971 (pp. 136–179). Aldine.
- Smith, R. L. (1984). Human sperm competition. In R. L. Smith (Ed.), Sperm competition and the evolution of animal mating systems (pp. 601-659). Academic Press.
