Λοιπόν, φιλαράκι. Κάτσε βολικά, για να διαβάσεις την ιστορία του μικρού Γιώργου.
Ο μικρός Γιώργος ήμουν εγώ. Που δεν ήμουν και πολύ μικρός. Τουλάχιστον όχι, για να γαμάω.
Άλλα παλικάρια στον κύκλο μου είχαν ξεχάσει τι θα πει κλείνω το φερμουάρ. Αλλά εγώ, όσο κι αν προσπαθούσα, όσο κι αν φλέρταρα, όσο κι αν προσέγγιζα ένα κάρο γκομενάκια, τον έβγαζα μόνο για να τον παίξω.
Καλή η μαλακία, αλλά μάλλον λέγεται μαλακία, γιατί κάποια στιγμή ξεκινά να ‘ναι μαλακία το να βαράς, ενώ θα μπορούσες να γαμάς.
Ήμουν φοιτητάκος. Έβγαινα πολύ. Και φλέρταρα ακόμα περισσότερο. Αλλά έπαιζα μόνος μου το παιχνίδι. Γιατί καμία δεν ήθελε να το παίξει μαζί μου. Και φυσικά ούτε να μου τον παίξει στο τέλος.
Είχα γίνει συλλέκτης αριθμών, Instagram και Facebook. Οι πιο χαλαρές τύπισσες ή κάποιες που με έβρισκαν ωραίο γκόμενο, μου έδιναν και κανά φιλάκι. Αλλά δεν θα σου πω ψέματα: Μετά το ξενυχτάδικο, γυρνούσα πάλι μόνος στο σπίτι και εκτόνωνα μοναχούλης τις καύλες μου, για μια ακόμη γαμημένη φορά.
Φυσικά και γνώριζα ότι ο στόχος δεν ήταν τα νουμεράκια και τα προφίλ. Ούτε ήταν επιτυχία το ότι με φιλούσε η πιο τριτοτέταρτη γκομενίτσα του κλαμπ. Δεν ήμουν κανένας μαλάκας… παρ’ ότι με είχε φάει η μαλακία.
Να σημειώσω πως ακόμη δεν γνώριζα τίποτα για «Τα Μυστικά της Έλξης». Γιατί αν γνώριζα, δεν θα χρειαζόταν να αναρωτιέμαι με ποιο τρόπο θα ρίξω στο κρεβάτι μου τα γκομενάκια που γούσταρα.
Ένα βράδυ βγήκαμε με το παρεάκι σε γνωστό κλαμπ της πόλης μας. Μουνοθύελλα εκεί. Αλλά εγώ έκανα πως δεν τις έβλεπα. Με είχε πιάσει μια αηδία. Είχα πει «κομμένες οι χυλόπιτες». Συνεπώς, δεν φλέρταρα καθόλου.
Το γεγονός αυτό, όπως αποδείχθηκε, δεν με εμπόδισε απ’ το να γίνω καλύτερος στο φλερτ. Άραξα, λοιπόν, και κοιτούσα γύρω μου τον υπόλοιπο κόσμο που φλέρταρε, για να τσεκάρω πώς λειτουργούσαν οι πετυχημένοι άντρες και τι στον διάολο έκαναν, που δεν έκανα εγώ.
Ένα φιλαράκι απ’ την παρέα τα πήγαινε καλά εκείνο το βράδυ. Τα ‘χε πει με όλο τον γυναικείο πληθυσμό του μαγαζιού. Σίγουρα θα γαμούσε κάποια από όλες αυτές. Ενώ έπαιρνε τον χρόνο του και τσέκαρε γύρω του, για να βρει τον επόμενο στόχο, τον έπιασα και τον ρώτησα τι σκατά πίστευε πως πήγαινε λάθος με μένα.
Η απάντησή του με ταρακούνησε: «Κοίτα να δεις Γιώργη. Όπως σε βλέπω τόσο καιρό, παίζεις απλώς για να μην χάσεις. Εγώ ξέρεις γιατί γαμάω; Γιατί παίζω, για να κερδίσω».
Πώς με πετσόκοψε έτσι ο μαλάκας;
Αλλά είχε δίκιο. Έπαιζα απλώς για την επιβεβαίωση. Πάντοτε ξεκινούσα διστακτικά. Γιατί; Γιατί θεωρούσα πως πρέπει να λάβω απλώς αποδοχή. Και στο φινάλε δεν την λάμβανα.
Η σύντομη συζήτησή μας με άλλαξε ριζικά. Το επόμενο βράδυ, αφού είχα συνέλθει από τα πολλά ποτά μου έστειλε αυτό εδώ το link. Μου είπε πως τον βοήθησε πολύ και πως σίγουρα θα έπρεπε να το τσεκάρω.
Και αφού μπήκα, έμαθα όσα έπρεπε να μάθω και ξεκίνησα να διεκδικώ τις γυναίκες πιο αποφασιστικά. Πλέον είχα πιο συχνές επιτυχίες και φλέρταρα ελάχιστα πριν «ρίξω» την γκόμενα, που είχα βάλει στο μάτι.
Κατάλαβα πως το να ήμουν δειλός δεν θα με βοηθούσε. Όπως δεν θα βοηθούσε και το να ‘μουν σε φάση «γεια σου, ήρθα να σε σκίσω». Φυσικά το ρίσκο είναι κάτι που βοηθά πιο πολύ από τη δειλεία, αλλά και αυτό πρέπει να το πάρεις με τρόπο.
Και ίσως να μην έχεις τον τρόπο. Αλλά για αυτό είμαστε εμείς εδώ. Για να βοηθάμε τους άντρες που θέλουν να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Ο δρόμος της αυτοβελτίωσης ξεκινά με την παραδοχή πως έχεις κάνει λάθη. Και έπειτα, αφού αναγνωρίσεις τι έκανες λάθος, ξεκινάς να μαθαίνεις ποιο είναι το σωστό…
Εσύ μάλλον ξέρεις ότι έχεις κάνει λάθος. Και έκανες ήδη τα πρώτα σου βήματα, για την αυτοβελτίωση και τη ριζική αλλαγή. Είσαι έτοιμος να μπεις πιο βαθιά και να ανατρέψεις τους κανόνες του παιχνιδιού;
Πάτα αυτό εδώ το link και τσέκαρε.
– Γιώργος από GentlemenOnly.
