Δύο δευτερόλεπτα είναι αρκετά για μια γυναίκα.
Τόσα χρειάζεται, για να καταλάβει τα πάντα για σένα. Είτε το θέλεις είτε όχι, εκπέμπεις ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών σχετικά με τις σεξουαλικές σου εμπειρίες, την αυτοπεποίθησή σου ή την προσωπικότητά σου. Και αρκεί μία και μόνο μία ματιά, για να της δώσεις όλες αυτές τις πληροφορίες.
Το ερωτικό παιχνίδι παίζεται αστραπιαία.
Προτού αποφασίσεις να πλησιάσεις μια γυναίκα, αυτή έχει αποφασίσει αν θα σου μιλήσει ή όχι. Με γρήγορους και πρόχειρους υπολογισμούς, έχει κρίνει την αξία σου –ως άντρας. Είναι κάτι σαν μια γυναικεία υπερδύναμη. Βασικά δεν είναι κάτι σαν… είναι όντως.
Εσύ, όμως, αποφασίζεις να την προσεγγίσεις έτσι κι αλλιώς.
Σήμερα, λοιπόν, είναι η μέρα που θα εξασκήσει την υπερδύναμη αυτή με σένα. Αλλά θυμήσου: δεν είσαι ο πρώτος που την προσέγγισε. Το έκαναν κι άλλοι ξανά και ξανά και ξανά και ξανά… πριν το κάνεις εσύ. Και αυτή τους αντιμετώπιζε όλους: κουτσούς, στραβούς, ενοχλητικούς, βίαιους, φωνακλάδες, κρίπουλες. Όλους.
Και κάπως βαρέθηκε… και κουράστηκε.
Είναι φοβερά δύσκολο για έναν άντρα να κατανοήσει πώς ακριβώς είναι να μεγαλώνεις με τον φόβο της σεξουαλικής παρενόχλησης. Στο προηγούμενο newsletter κάναμε ένα νοητικό πείραμα. Μπήκες για λίγο στη θέση μιας γυναίκας και ίσως να κατάλαβες μερικά πράγματα. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να βιώνεις κάτι, απ’ το να υποθέτεις πώς περίπου είναι να το βιώνεις. Και το μαχαίρι πάει ακόμα πιο βαθιά.
Κάπου στην ηλικία των 12, οι γυναίκες ξεκινούν να αποκτούν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που αρέσουν στους άντρες –δηλαδή, όταν είναι ακόμη κορίτσια. Αναπτύσσεται το στήθος τους και οι γοφοί τους και ομορφαίνει το πρόσωπό τους. Τότε είναι που η κάθε γυναίκα ξεκινά να λαμβάνει σεξουαλική προσοχή από τους άντρες. Και αυτό είναι, συνήθως, ένα είδος προσοχής που δεν το γουστάρει και πολύ. Πολύ συχνά το σιχαίνεται κιόλας, γιατί σπέρνει μέσα της έναν φόβο.
Έτσι μεγαλώνει μια γυναίκα.
Καλώς ή κακώς –βασικά σίγουρα κακώς– αυτή είναι η σεξουαλική πραγματικότητα των γυναικών. Μαθαίνουν να φοβούνται. Φοβούνται τους τρελούς, τους ρίεργους, τους ανώμαλους και γενικά όλα τα creepy παλικάρια που κυκλοφορούν εκεί έξω. Και δυστυχώς συναντά πολλούς τέτοιους.
Οι έρευνες δείχνουν ότι μια γυναίκα πιστεύει πως οι περισσότεροι άνδρες που συναντά θα είναι λιγότερο ευγενικοί, λιγότερο ενσυναίσθητοι, λιγότερο ευσυνείδητοι, λιγότερο αξιόπιστοι, λιγότερο καθαροί, λιγότερο από τα πάντα που η ίδια θα ήθελε ο σύντροφός της να είναι περισσότερο.
Ακόμη, όμως, κι αν κάνει την καρδιά της πέτρα και αποδεχτεί ότι οι άντρες που γνωρίζει είναι έτσι –γιατί έτσι είναι οι άντρες– εκείνη έχει να αντιμετωπίσει σοβαρότερες δυσκολίες. Γιατί παράλληλα πρέπει να συμβιβαστεί με το γεγονός ότι οι περισσότερες ψυχικές ασθένειες και διαταραχές προσωπικότητας είναι ανδροκρατούμενες. Περισσότεροι άντρες από ό,τι γυναίκες έχουν ροπή προς τον αλκοολισμό, την εξάρτηση απ’ τα ναρκωτικά, την σχιζοφρένεια, τον ναρκισσισμό, την κοινωνιοπάθεια ή την εγκληματική ψυχοπάθεια.
Άρα οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος μιας γυναίκας.
Μπορεί να τα διαβάζεις όλα αυτά και να ενοχλείσαι. Ή να ενοχλήθηκες τόσο πολύ που πλέον δεν θες να συνεχίσεις να διαβάζεις. Αν είσαι ακόμη μαζί μας, μπορεί να σκέφτεσαι: «Τι στο μπούστο; Εγώ δεν έκανα ποτέ τίποτα από όλα αυτά. Μην με τσουβαλιάζεις με τέτοιους μαλάκες.»
Και εμείς συμφωνούμε μαζί σου, σου το δίνουμε, γιατί μάλλον είσαι εντάξει τύπος… για να το λες…
Πολλές φορές, ένας φυσιολογικός άντρας δεν φτάνει καν στο στάδιο της προσέγγισης, γιατί μια γυναίκα του δείχνει ότι δεν ενδιαφέρεται πριν καν εκείνος την προσεγγίσει. Και αυτός ο άντρας καταλήγει να υποφέρει. Και ο λόγος που υποφέρει είναι επειδή υπάρχει αυτό το μεγάλο ποσοστό αντρών που είναι όντως μεγάλοι μαλάκες. Και αυτό συμβαίνει επειδή μια γυναίκα φοβάται ότι μπορεί να ανήκεις σε αυτό το ποσοστό.
Γι’αυτό είναι τόσο σημαντικό να κατανοήσουμε τον κόσμο απ’ την οπτική μιας γυναίκας –για να καταλάβουμε τι δεν θέλουν να είμαστε, αν θέλουμε να μας θέλουν.
Σκέψου μια γυναίκα όπως έναν αστυνομικό. Ο αστυνομικός είναι όργανο. Τα μπουζούκια είναι επίσης όργανα. Άρα οι αστυνομικοί είναι μπουζούκια. Τα μπουζούκια, λοιπόν, ξοδεύουν το 95% του χρόνου της υπηρεσίας τους, ασχολούμενα με το 5% των πιο άθλιων τύπων της ανθρωπότητας.
Αν δεν είναι απλώς σε ένα γραφείο εκτυπώνοντας ταυτότητες, ο μέσος αστυνομικός θα έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με κλέφτες, ληστές, εγκληματίες και απατεώνες. Βασισμένος σε αυτές του τις πικρές εμπειρίες, μπορεί να σχηματίσει μια γενικευτική άποψη για τους ανθρώπους. Έτσι, εύκολα θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί. Και ακόμη και αν το συμπέρασμα αυτό δεν είναι ορθό, είναι λογικό να καταλήξει κανείς σε αυτό. Ειδικά, όταν βλέπει μόνο τα χειρότερα.
Με τον ίδιο τρόπο –λίγο ή πολύ– λειτουργούν και οι γυναίκες.
Έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα χειρότερα. Και κάπως έτσι φτάνουν στο αγαπημένο τους σλόγκαν. Το σύνθημα που ενώνει όλες τις γυναίκες. Εκείνο που λέει ότι «όλοι οι άντρες είναι μαλάκες». Και, δυστυχώς, εκεί είναι που μπορεί να χάνεις κι εσύ το παιχνίδι –στο ότι, άθελά σου, σε περνάνε και σένα για μαλάκα.
Στην πραγματικότητα, το ποσοστό των αντιπαθητικών, ενοχλητικών, περίεργων, creepy ή τρελών ανδρών μπορεί να είναι μικρό. Αλλά είναι πολύ πιο εύκολο, για μια γυναίκα, να σε κατατάξει σε αυτούς. Γιατί αν τυχόν θεωρήσει ότι είσαι τέτοιος, θα νιώσει με βεβαιότητα ασφαλής, καθώς σε απομακρύνει.
Και υπάρχει σοβαρός λόγος γι’ αυτό το φαινόμενο.
Σε έρευνα που έγινε στην Αμερική, διαπιστώθηκε ότι ανάμεσα σε 100 Αμερικανούς άντρες, μόνον οι 4 είναι ψυχοπαθείς. Ωστόσο, τέτοιοι άντρες είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ανεμπόδιστοι, σεξουαλικά ασταμάτητοι και πραγματικά επικίνδυνοι για μια γυναίκα. Στην ίδια έρευνα σημειώνεται ότι αυτό το 4% μπορεί να ευθύνεται για το 40% των περιστατικών βίας κατά των γυναικών. Το ποσοστό είναι μικρό, αλλά η απειλή είναι πραγματικά μεγάλη.
Έχει κι άλλο…
Οι άντρες με σύνδρομο Asperger αποτελούν κι αυτοί απειλή για τις γυναίκες. Αυτοί οι τύποι είναι αρκετά εσωστρεφείς, οπότε δύσκολα θα πλησιάσουν μια γυναίκα. Όταν, όμως, το κάνουν, δεν μπορούν να επεξεργαστούν τα μη λεκτικά, αρνητικά μηνύματα που στέλνει, τα οποία μπορεί να σημαίνουν αδιαφορία ή απόρριψη εκ μέρους της. Οι άντρες με αυτό το σύνδρομο είναι στατιστικά περισσότεροι απ’ τις γυναίκες. Αλλά, στην πραγματικότητα, εξακολουθούν να είναι πολύ λίγοι –το πολύ να είναι 5/1000.
Δεν χρειάζεται, όμως, να είναι κάποιος ψυχοπαθής ή αυτιστικός για να αποτελεί απειλή για μια γυναίκα.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πολλοί ακόμη τύποι ανδρών που συμπεριφέρονται στις γυναίκες με ενοχλητικό τρόπο. Άντρες που αξίζουν με το παραπάνω τον τίτλο του μαλάκα. Και αυτοί είναι τόσοι πολύ που οι γυναίκες πλέον διατηρούν μια αμυντική, έως και απωθητική στάση προς όλους τους άντρες.
Με λίγα λόγια, οι πολλοί πληρώνουμε τα γαμησιάτικα των λίγων.
Και το θέμα είναι ότι στο τέλος δεν τα πάνε καλά με τις γυναίκες ούτε οι μεν, ούτε οι δε. Εμείς οι φυσιολογικοί μένουμε μόνοι στην τουαλέτα του σπιτιού μας να παίζουμε με τον μικρό μας φίλο, όσο αυτές μας παρομοιάζουν με τουαλέτες: βρώμικους και γεμάτους σκατά! Ακούγεται κάπως άδικο, έτσι δεν είναι;
Απ’ την μία, μια γυναίκα νιώθει ότι οι χειρότεροι άντρες έρχονται κατευθείαν και με φόρα κατά πάνω της. Απ’ την άλλη, η ίδια γυναίκα δεν βλέπει πουθενά τους καλούς άντρες, επειδή τους μπερδεύει –λανθασμένα– με τους χειρότερους. Λογικό δεν είναι να αναρωτιέται αν όντως υπάρχουν;
Κι όμως υπάρχουν.
Ίσως εσύ να είσαι ένας απ’ τους καλούς. Κι αν δεν είσαι ακόμα, σίγουρα θέλουμε να γίνεις. Όχι με την έννοια του καλού παιδιού, αλλά με την έννοια του καλού άντρα. Το καλό παιδί που κρύβει μέσα του κακία είναι συχνό και κακό φαινόμενο. Απ’ την άλλη, ο καλός άντρας είναι σπάνιο και καλό φαινόμενο.
Και… ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο; Ο καλός άντρας είναι και τίγκα ελκυστικός άντρας.
Για να γίνεις, όμως, ένας καλός άντρας, πρέπει να κατανοήσεις τις γυναίκες –να μάθεις πώς βλέπουν τον κόσμο.
Αν σε ενδιαφέρει να βελτιώσεις τις κοινωνικές σου δεξιότητες και να μπορείς να φλερτάρεις με μεγαλύτερη άνεση, τότε πάτα εδώ για να μάθεις περισσότερα.
Επιστημονικές πηγές:
- Ambady, N., & Skowronski, J. J. (Eds.). (2008). First impressions. New York: Guilford Press.
- Ellis, L. (2008). Sex differences. New York: Psychology Press.
- Mullen, P. E., et al. (2008). Stalkers and their victims (2nd Ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
- Shackelford, T. K., & Goetz, A. T. (Eds.). (2012). The Oxford handbook of sexual conflict in humans. Oxford: Oxford University Press.
- Fleischman, D. S. (2014). Women’s disgust adaptations. In V. A. Weekes-Shackelford & T. K. Shackelford (Eds.), Evolutionary perspectives on human sexual psychology and behavior (pp. 277–296). New York: Springer.
