Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο στα ρομαντικά αγόρια.
Αν έχεις υπάρξει ρομαντικούλης, αγαπούλης, σαχλούλης, γούτσι-γούτσι αρκουδίτσος και μπακλαβάς γωνία, μείνε εδώ.
Αυτό το άρθρο είναι για σένα.
Και για μας βασικά.
Γιατί όλοι μας ήμασταν κάποτε ρομαντικά αγόρια.
Όλοι οι άντρες είμαστε ή έχουμε, λίγο-πολύ, υπάρξει γαμημένα, αθεράπευτα, ρομαντικοί…
Τι; Όχι;
Μεταξύ μας είμαστε –εδώ λέμε αλήθειες.
Στο σημερινό, λοιπόν αρθράκι, θα μιλήσουμε ακριβώς για αυτό το θέμα –το θέμα του ρομαντισμού
Δεν θα σε κράξουμε.
Δεν θα σε κρίνουμε.
Δεν θα σε κοροϊδέψουμε.
Απλά θα σου πούμε, γιατί κάνεις σαν μαλακ… εεε θα μιλήσουμε ήθελα να πω για την προέλευση του ρομαντισμού…
Θα τσεκάρουμε, επίσης, το αν τελικά το να είσαι ρομαντικός είναι εντελώς για τον πέοντα ή αν σε βοηθάει.
Γιατί, κακά τα ψέματα, για ποιον λόγο, άραγε, σχεδόν όλοι οι άντρες είμαστε ρομαντικοί;
Οι βασικοί λόγοι είναι δύο.
Ο ένας είναι ο απλός μιμητισμός: άμα βλέπεις τους άλλους να κάνουν κάτι ή να σκέφτονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, τείνεις να το κάνεις κι εσύ, γιατί το θεωρείς σωστό.
Ο δεύτερος, όμως, και πιο σημαντικός, είναι γιατί ο μέσος άντρας πιστεύει ότι το να είναι ρομαντικούλης ή να κάνει ρομαντικές κινήσεις προς τις κοπέλες θα τον βοηθήσει είτε να βγάλει γκόμενα είτε να κρατήσει τη σχέση που έχει ήδη με μια κοπέλα.
Μην ξεκινάς τις υποθέσεις…
Απλά μείνε μαζί μας για τα επόμενα λεπτά, για να μάθεις όλη την αλήθεια…
Γιατί στους GentlemenOnly δεν θα σου πούμε αυτά που θέλεις να ακούσεις, αλλά αυτά που πρέπει –την ωμή, σκληρή αλήθεια που δεν θα ακούσεις πουθενά αλλού.
(Μπορείς να δεις το παρακάτω βίντεο, αν βαριέσαι το διάβασμα.)
Άραγε γεννήθηκες, για να πεθάνεις ρομαντικός και –μάλλον– αγάμητος;
Άραγε ο ρομαντισμός είναι στη φύση μας;
Ας ξεκινήσουμε με μια απλή παραδοχή.
Καταρχάς, μην μπερδεύεις τον ρομαντισμό με την έννοια της αγάπη ή του έρωτα.
Το λέμε αυτό γιατί σε κάνανε, όπως θα σου εξηγήσουμε παρακάτω, να μπερδεύεις αυτές τις έννοιες μεταξύ τους.
Η αγάπη και ο έρωτας, προφανώς, υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση.
Οι άνθρωποι και αγαπούσαν και ερωτεύονταν από πάντα, από τις καταβολές του κόσμου
Όποιο βιβλίο μυθολογίας, αρχαιολογίας ή ιστορίας κι αν πέσει στα χέρια σου, κάπου θα βρεις έναν θεό, έναν ήρωα ή κάποιο μυθολογικό πρόσωπο που γνωρίζει ένα γκομενάκι, δαγκώνει τη λαμαρίνα και χάνει τα λογικά του.
Και γιατί λέμε πως χάνει τα λογικά του; Γιατί απλούστατα ο έρωτας για τους Αρχαίους Έλληνες ήταν το πιο χαρακτηριστικό, καραμπινάτο παράδειγμα τρέλας. Εξ ου και ο… «ερωτοχτυπημένος» από τα βέλη του Θεού Έρωτα.
Η εμπειρία, λοιπόν, του έρωτα και της αγάπης –της καψούρας, ρε αδερφέ, πώς να στο πούμε– δεν είναι κάτι καινούργιο.
Τι γίνεται, όμως, με τον ρομαντισμό και τις λοιπές σαχλαμάρες, για να μην πούμε άλλες λεπτομέριες και κολλήσει η συσκευή σου από τα μέλια;
Τα συναισθήματα της αγάπης και του έρωτα, στο ξαναλέμε, υπήρχαν απ’ αρχαιοτάτων χρόνων.
Η νέα και εντελώς φρέσκια προσθήκη, όμως, είναι η εξής: η τάση μας να θέλουμε να ρομαντικοποιήσουμε τα πάντα.
Η ανάγκη μας να χάσουμε κάθε λογική ικανότητα και να μην γνωρίζουμε πού πάνε τα 4, καθώς το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το πότε θα την πάρουμε στα 4.
Όχι, όμως, σε μια φάση ωμού σεξ. Ξέρεις… σεξάκι με συναίσθημα, που από τη μια της τα σκας στη μάπα, αλλά από την άλλη την σκουπίζεις με μωρομάντηλα και όσο το κάνεις της θυμίζεις πόσο την αγαπάς.
Πολλές φορές φτάνεις στην απίστευτα, ετεροντροπιαστική φάσηπου δεν σκέφτεσαι ΚΑΝ το σεξάκι.
Σκέφτεσαι μόνο εκείνη.
Την σκέφτεσαι πλάι σου.
Και την σκέφτεσαι, αδερφέ, απολύτως και εντελώς ντυμένη.
Αν το καλοσκεφτείς, φίλε, η ανάγκη σου να ικανοποιήσεις την κάθε Μαρία και να της κάνεις ρομαντζάδες είναι εντελώς παράλογη.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι όλες αυτές τις ρομαντικές σκέψεις, κινήσεις και πράξεις είναι μια πάθηση από την όποια όλοι οι άντρες είναι λες και θέλουμε να υποφέρουμε.
Και είναι επικίνδυνη αυτή η γαμημένη αρρώστια κι ας λέει ο Νικολάκης ο Οικονομόπουλος ότι από έρωτα δεν πέθανε κανείς… γιατί, εν τέλει, πολλοί έχουν φουντάρει λόγω του ρομαντισμού.
Τώρα, γιατί στα λέμε όλα αυτά; Διότι, αδερφέ, όλες αυτές οι ρομαντικές πίπες δεν υπήρχαν ούτε στην ανθρώπινη φύση ούτε απ’ τις καταβολές της ανθρωπότητας.
Δημιουργήθηκαν επίτηδες, για πολύ συγκεκριμένους λόγους, και εμφανίστηκαν από ένα σημείο και μετά στην ανθρώπινη ιστορία –πριν από αυτό το σημείο δεν υπήρχε καν σαν ιδέα.
Πού τα ξέρουμε αυτά; Εμείς δεν ξέρουμε τίποτα. Ευτυχώς υπάρχουν επιστήμονες και ερευνητές που τα σκαλίζουν και τα ψάχνουν αυτά και μας τα μαθαίνουν κι εμάς, για να ξεστραβωθούμε.
Τσέκαρε, για παράδειγμα, αυτό το βιβλιαράκι εδώ –είναι ένα απ’ τα πολλά.
Στην ακαδημαϊκή, ιστορική ανάλυσή του για τον ρομαντικό έρωτα στον δυτικό κόσμο, ο ερευνητής Denis de Rougemont που η δουλειά του ήταν να αναλύει τις διάφορες κουλτούρες, ανά τους αιώνες, μας λέει ότι όλες αυτές οι πίπες προέκυψαν γύρω στον 11ο – 12ο αιώνα στο νότο της Γαλλίας.
Βγάζει νόημα. Γιατί, φίλε, είναι ιδιαίτερα ευρηματικοί οι γάλλοι: Γαλλικά κλειδιά, γαλλικά φιλιά, γαλλικές μπαγκέτες, γαλλικές πλεξούδες, γαλλικοί καφέδες, γαλλικά αρώματα, γαλλικές κρέπες, γαλλικά μανικιουρ, γαλλικά μπουλντόγκ… εεε ήθελαν να έχουν κι έναν δικής τους προέλευσης έρωτα… απ’ ότι φαίνεται. Τον ρομαντικό…
Γνωμούλα μας, πάντως… οι Ισπανοί το κάναν κάπως καλύτερα!
Πολύ συγκεκριμένα και για την ιστορία, τότε περίπου και σε εκείνη την περιοχή, υπήρχε μια θρησκευτική αίρεση, τα μέλη της οποία ονομάζονταν “The Cathars”, από το ελληνικότατο οι «Καθαροί». Πιθανόν, γιατί αυτοί έκαναν μπάνιο πολύ συχνότερα από τους υπόλοιπους, αλλά μάλλον όχι.
Ένας απ’ τους κύριους λόγους που λέγονταν «Καθαροί» ήταν επειδή θέλανε να απαρνηθούν τον υλικό κόσμο. Γι’ αυτόν και για άλλους λόγους που δεν είναι επί του παρόντος, η Καθολική Εκκλησία τους κυνηγούσε σα να μην υπάρχει αύριο. Ξέρεις τώρα… ιερά εξέταση, κάψιμο στην πυρά και διάφορες άλλες τέτοιες ειρηνικές μεθόδους.
Με απλά λόγια, τα μέλη αυτής της αίρεσης τον έπιναν με το καλαμάκι του εσπρέσο και ήταν υπό διωγμών μονίμως.
Κάθισαν, λοιπόν, οι τύποι, το σκέφτηκαν λίγο καλύτερα και αποφάσισαν το εξής. Σου λέει: «Όπως πάνε τα πράγματα, η καθολική εκκλησία θα μας το κλείσει το μαγαζάκι και θα μας εξαφανίσει από προσώπου Γης. Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό, θα κάνουμε μια μόντα, τουλάχιστον να διαιωνίσουμε τις ιδέες μας και τα πιστεύω μας.»
Έτσι, οι Καθαροί επέλεξαν να παίξουν το χαρτί του σεκουλαρισμού –δηλαδή, να περάσουνε την ιδεολογία τους στην λαϊκή κουλτούρα. Κι έτσι δημιουργήσανε, σιγά-σιγά και για πρώτη φορά στην ιστορία, τις ιδέες του ρομαντισμού.
Βλέπεις, οι Καθαροί ήταν άνθρωποι που απαρνήθηκαν την τάση τους για ξέσκισμα και θέλησαν να μείνουν μόνο στο ρομαντικό του πράγματος. Μόνο ρομαντικές σκέψεις. Μηδέν σεξ. Σκέψου ότι ήταν τόσο αντίθετοι στο σεξ που δεν τρώγανε ούτε τυριά, ούτε αυγά, ούτε κρέας, ούτε γάλα ούτε οποιοδήποτε προϊόν σεξουαλικής πράξης.
Έτσι που λες δημιουργήθηκε ένα νέο ρεύμα, ούτως ώστε σήμερα να μπορούμε να μιλάμε για ρομάντζο.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να κρατήσεις είναι το ότι ο ρομαντικός έρωτας ξεκίνησε λίγο-πολύ ως μια ιδέα θρησκευτική.
Για αυτό μάλλον και στο λεξιλόγιο του κάθε σαχλοερωτευμένου έχουμε όρους θρησκευτικής προέλευσης όπως το «είδωλο μου», το «θεά μου», το «λατρεία μου», το «θαυματάκι μου» ή το… οκ, οκ. Το κόβω!
Ή μάλλον δεν το κόβω ακόμα, γιατί πρέπει να τονίσουμε πως τα παραπάνω εξηγούν και κάτι ακόμη, που πιθανόν να μην είχες ποτέ σου σκεφτεί. Το γιατί, δηλαδή, πολλά ρομαντικά τραγούδια μοιάζουν τόσο πολύ με προσευχές.
Πάρε, για παράδειγμα, την υπέρτατη και διαχρονική μπαλαντάρα των Scorpions που λέγεται “No One Like You”. Έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές, ακούγοντας τους σκορπιούς.
Εεε, άμα δεις τους στίχους του τραγουδιού, αν βάλεις όπου λέει κορίτσι ή γυναίκα κ.τ.λ. τη λέξη Θεέ ή Κύριε κ.τ.λ., τότε δεν έχεις τραγούδι, έχεις κυριολεκτικά μια προσευχή. Είναι λες και δεν το γράψαμε οι Scorpions, αλλά κάποιος Φραγκισκανός Μοναχός, ο οποίος περιμένει καρτερικά τη δευτέρα παρουσία.
Κι αυτό το φαινόμενο δεν είναι μόνο στο συγκεκριμένο τραγούδι των Scorpions, αλλά και σε άπειρα άλλα ρομαντικά καψουροτράγουδα.
Τραγούδι που έχει αφιερωθεί σε γκόμενα, μπορεί σίγουρα να αφιερωθεί και σε κάποιον θεό.
Είδες φίλε; Είναι σαν να έχουμε νέες μεσαιωνικές προσευχές.
Το σίγουρο είναι πως όλα αυτά εξηγούν, σύντομα μεν, με πολλή ακρίβεια δε το γιατί τα συναισθήματα που σε ακολουθούν όταν ρομαντικοποιείς την κατάσταση είναι τόσο έντονα και δυνατά.
Εξηγούν, επίσης, το γιατί όταν νιώθεις πως κάποια σε λατρεύει ή είναι ρομαντικά ερωτευμένη μαζί σου ή εσύ με εκείνη νιώθεις σαν υπερήρωας που τίποτα δεν τον σταματά.
Τώρα που έμαθες την πραγματική ιστορία και την πραγματική προέλευση του ρομαντισμού, μήπως πρέπει να ξανασκεφτείς πόσο ρομαντικούλης θέλεις να είσαι από εδώ και πέρα; Κάτι το οποίο δεν είναι στην ανθρώπινη φύση, αλλά είναι καθαρά κοινωνικό/θρησκευτικό κατασκεύασμα.
Είσαι σίγουρος ότι θα σε βοηθήσει, ή μπορεί και να σου γυρνάει μπούμερανγκ; Γιατί, πολλές φορές, έκανες ρομαντικές σκέψεις ή κινήσεις προς κάποιο κοράσιο και, μάλλον, πήρες από τα τρία το μακρύτερο.
Ναι, αλλά θα μας πεις ότι «άλλες φορές, ρε μάγκες, τα πράγματα πήγαν καλά». Και θα σε ρωτήσουμε «είσαι σίγουρος ότι ήταν οι ρομαντικές κινήσεις που μέτρησαν… ή άλλα πράγματα που κάνανε το κορίτσι να σε γουστάρει τόσο πολύ που αγνοούσε τα αρνητικά του ρομαντισμού;»
Σκέψου το.
Αν είσαι στην Αθήνα και σου αρέσει το υλικό μας, έλα να γνωριστούμε κι από κοντά σε ένα από τα ΔΩΡΕΑΝ σεμινάριά μας.
Πάτα εδώ, για να δηλώσεις συμμετοχή στο επόμενο δωρεάν σεμινάριο που θα γίνει.
Αν είσαι εκτός Αθήνας, μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο βιβλίο μας «Τα Μυστικά της Έλξης», για να μάθεις πώς μπορείς να γίνεις ένας ελκυστικός άντρας και να έχεις στη ζωή σου τις ωραίες γυναίκες που σου αξίζουν.
